Het onderscheid oogt wat kunstmatig, wat ik heb geschreven heb over bibliotheek 2.0 geldt ook voor archief 2.0. Ook mij valt op dat de urgentie, de noodzaak voor archieven om hier mee bezig te gaan, minder sterk gevoeld wordt dan bij de bibliotheken. Dat is begrijpelijk want laatstgenoemden hebben meer te maken met de jeugd als doelgroep. Toch beseffen de archieven dat ze niet kunnen achterblijven en minder van de eigen collectie en meer van de (potentiële) klant dienen uit te gaan.
Het artikel van Ketelaar mag wat mij betreft vertaald worden in het Nederlands, ik ben halverwege afgehaakt. Ik heb nog meegekregen dat archieven met een vooropgezet doel kunnen worden opgericht wat weer een beperking in kan houden voor toekomstige onderzoekers. En dat hij een pleidooi houdt voor archiefgebruikers om hun meningen, verhalen en documenten naar de archiefinstellingen te sturen opdat anderen daar kennis van kunnen nemen en er hun voordeel mee kunnen doen. Hij ziet dat als een verrijking van de archieven. Een pleidooi voor archief 2.0 dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten