 |
| Bron:http://www.flickr.com/photos/julio_newlove/2988265371 |
De laatste keer dat ik diep onder de indruk was van nieuwe popmuziek was in 1989. Ik kocht toen nog elpees, waarvan de twee mooiste eentje van Sonic Youth (Evol) en de eerste elpee van My Bloody Valentine (Isn't Anything). Een optreden van deze laatste band in de Brouwershoek in Leeuwarden in 1989 staat voor altijd in mijn geheugen gegrift. De drummer viel van zijn kruk, het geluid was loeihard, Bilinda Butcher beeldschoon en de bassiste stond zover voorovergebogen dat een kennis van mij in de zaal keihard riep dat hij "har titten kon sien". Muzikaal was het optreden geweldig.
MBV behoorde tot de voorlopers (en wat mij betreft meest vooraanstaande representanten) van de zgn. "shoegazers", zo genoemd omdat ze regelmatig naar beneden keken om te zien welke panelen nu weer ingedrukt moesten worden om het geluid van de gitaren te vervormen.
Enthousiast als ik was begon ik de mensen in mijn omgeving lastig te vallen met deze nieuwe aanwinst en behandelde het als een soort lakmoesproef. Mensen die dit niet mooi vonden kon ik qua muzieksmaak niet meer serieus nemen. Ervoer ik het als dromerige muziek, mijn toenmalige vriendin vond het meer klinken als een nachtmerrie. Een kennis van mij, drummer in een bandje, vond het maar eenvoudige ("simpele") muziek. Uiteindelijk waren er maar weinig mensen in mijn omgeving die MBV konden waarderen. Na die tijd heb ik wel meer mooie muziek ontdekt en aangeschaft maar niets heeft zoveel indruk op mij gemaakt als deze elpee. Overigens, hun tweede, alom bejubelde (toen al) cd "Loveless" was een tegenvaller.
1 opmerking:
Mooi verhaal, Ids.
Een reactie posten